Een medaille voor chronisch zieken!
Geplaatst op 23 februari 2018 door Inge Dekker - 4165 keer bekeken
De Olympische Spelen zijn in volle gang. Vol bewondering kijk ik naar de prestaties van de atleten. En ik me verwonder me; wow wat een lichamen, wat een kracht, energie en gezondheid!
Deze sporters hebben jarenlang getraind, op hun voeding gelet, zijn op tijd naar bed gegaan en hebben hun sport op één gezet om nu te kunnen pieken. Prachtig als dat lukt. En ze de erkenning en bewondering krijgen die hoort bij een Olympische medaille.
Misschien is het raar, maar deze Olympische sporters doen mij denken aan mensen die leven met een chronische ziekte. Aan de mensen die ik begeleid en aan al die jaren dat ik zelf zo ziek was dat douchen vaak niet haalbaar was.
Net als topsporters doen ook chronisch zieken van alles om de beste prestaties uit hun lichaam te halen; ze bezoeken artsen, volgen diëten, doen met beleid aan beweging, liggen op vrijdagavond op bed en drinken vrijwel nooit alcohol.
En zowel atleten als mensen met een ziekte krijgen te maken met tegenslag; met blessures of achteruitgang in de gezondheid. Ze moeten hun plannen bijstellen en doen er alles aan om te herstellen. Vaak levert dit een mooi verhaal op waardoor je iemand nog meer waardeert.
Natuurlijk zijn er ook verschillen. Behalve de aandacht en erkenning zijn sporters bezig met het verwezenlijken van een grote droom. Zij doen wat dat zijn het allerleukste vinden, terwijl mensen met een ziekte juist vaak niet kunnen doen wat zij het liefste willen.
En daarom bewonder ik mensen die leven met een chronische ziekte vaak nog meer dan atleten. Ook zij doen alles om de beste prestaties uit hun lijf te halen, maar dan zonder de passie voor wat ze doen, zonder de erkenning en natuurlijk zonder de toernooien en aandacht in de media.
Voor chronisch zieken is er geen ‘medaille ceremonie’. Geen huldiging, geen volkslied en geen applaus. Terwijl u, als u leeft met chronische klachten, dat zeker verdient.
We zijn gewend te applaudisseren voor mensen die doen. Die hun dromen najagen, grenzen verleggen en bijzondere prestaties neerzetten. Maar níet kunnen, niet doen, binnen grenzen leven en dromen bijstellen of loslaten is vaak veel moeilijker.
Het kan een pijnlijk en eenzaam proces zijn. Oude beelden en verwachtingen loslaten en leren leven met een lichaam dat niet zomaar kan wat je wilt.
Daarom wil ik graag alle chronisch zieken een virtuele medaille geven: Voor al die weken, maanden en jaren dat u leeft met een ziekte, al die dagen die u in (ziekenhuis)bed of op de bank doorbrengt en niet kunt doen wat u wilt. Voor al die keren dat u zich anders voelt dan de rest, over uw grenzen gaat of moet afzeggen. Voor alle pijn, vermoeidheid en beroerdheid, alle diëten die u volgt of medicijnen die u neemt. Voor alle onderzoeken, behandelingen, en beperkingen waar u mee leeft.
Mijn complimenten, applaus en een diepe buiging voor u!
Want dat schaatsen, snowboarden en ijsdansen is natuurlijk razend knap en leuk om naar te kijken, maar eigenlijk niets vergeleken bij wat een chronisch zieke dagelijks presteert. Hulde!
Help een ander met het maken van keuzes in de zorg
Deel uw ervaring met zorg en help zo een ander met kiezen.
Er zijn 5 reacties geplaatst
Angelique | 28 februari 2018
Práchtig geschreven! Dankjewel voor de erkenning....tranen in mijn ogen...weinig mensen die echt "zien" waar "wij" dagelijks mee dealen, nog minder die het begrijpen of zelfs maar willen begrijpen. Alsof ik geen dromen en wensen heb en niet juist álles doe om dat te bereiken, vecht om positief te blijven, zelfs na ruim 17 jaar, hoop houden, soms de kop laten zakken en dan er weer tegen aan...geloven dat het nu écht beter zal gaan...ik geef nooit op!
Nellie | 28 februari 2018
Ik kan mij helemaal hierin vinden .
Loop heel vaak tegen obstakels aan en moet vechten om een plekje in de maatschappij te krijgen .medicijne die niet vergoed of helemaal vergoed worden , huishoudelijke hulp wat meer als de helft in gekort wordt .
Je zoekt een woning wat kleiner is want de kinderen zijn de deur uit dan is minder hulp makkelijker te behappen . Maar ja je ziekte krijg je cadeau maar voor alle kosten sta je in de kou je wordt gewoon afgestraft .
De eigen bijdrage van de zorgverzekering is al in de eerste maand op ! Dus ja we zijn top sporters !
Wendy | 24 februari 2018
Wat fijn die erkenning. Je moet zoveel verantwoording afleggen, zelfs bij fam of bekende en een vreemde erkent dit op een prachtige manier.... Bedankt.
Rick | 24 februari 2018
Prachtig idee welk ik van harte steun want u heeft volkomen gelijk
Jozefien | 23 februari 2018
Er zijn verschillende chronisch zieke mensen die zeker een gouden plak hebben verdiend door alle ellende en behandelingen wat ze moeten ondergaan om kwaliteit van leven te kunnen krijgen, en nog werkt er heel veel kuren en medicatie niet. Vind het soms heeeel knap hoe sommige chronisch zieken in het leven staan met alle beperkingen en pijn - afhankelijkheid van dien. Velen die de eindjes aan elkaar moeten knopen omdat ze door hun ziekte een lager inkomen hebben en zoveel eigenbijdragen voor hulp en hulpmiddelen. Die aftrekpost van de belasting noem ik een afdankertje, Eerst een drempel en dan zoveel eigen kosten die niet te declareren zijn daarvan ontvangt men maar 1/3 deel retour. Ik ben er echt in teleurgesteld, het wordt soms beschouwd of zij het zich zelf hebben aangedaan en daarom gestraft worden terwijl ze liever gingen werken en bij de maatschappij horen.
Laat een reactie achter
Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.
Initiatief van
Partners van ZorgkaartNederland
